زندګی ابدی که خدای تبارک وتعالی برای ما آفریدیعنی چه؟تنها ازآسمان شادیهایش می ګویم:یکی از ستاره هایش ،نګینی همچون برلیان وبه بزرګی ابدیت که اشعه های سرور افشانش همانند چشمه های جوشان وخروشان به سوی میثم تمارها،فوران می کند وآنان در برابر زیبایی ولذات بیش از حد آن،تابنده تر از خورشید می درخشند آیا حالا نمی خواهید مثل میثم تمارها باشید؟!پس چرا همچون آنان قدم بر نمی داریم؟!

وزندګی دنیوی یعنی چه؟!کوله باری سنګین بردوش آدمی ،که باید تا دم مرګ آنرا حمل کند.و این لذات وحظهای ما به منزله رفع خستګی است،اما آنان که دیوار مادیت را شکافته و دریچه ای از آن،بسوی سرزمین جاودانګی وبی نیازی ،برګشودند،در زیر این کړله بار سنګین احساس خستګی نمی کنند ،بلکه از آنجای که سبکبال هستند ،با روحیه بسیار بسیار ګسترده وتابنده می خوانند:ای میثم تمارها!کمی هم صبر کنید،شما تنها چند ثانیه با شادیها ی طلایی فاصله دارید.کسانی که بر فراز دیوار مادیت بر می آیند ؤپس آن سوی جهان را می نګرند.خوشبخت هستند.اما کسای که سبکبال نیست نمی تواند بر فراز دیوار مادیت بلند شود.

شک وتردید را از خود برګیرید کسی که از فراز دلش بنګرد،بی ګمان فضای نګاهش ګنجینه بی پایان زیباییها خواهد شد،آیا اینک نمی خواهید از فراز دل بنګرید تا تمام زیباییهارا یکجا مشاهده کنید.آیا آن کسی که نګاهش ګنجینه بی پایان زیباییهاست،در اوج خوشبختی نیست؟بلکه لبخند خوشبختی هر روز هزاران بار در سیمایش شکفته می شود.فراز دل کجاست؟!صفای دل ،فراز دل است.

آیا می دانید نګریستن اما از فراز دل،همچون ابدیت،بزرګ وجان بخش است؟!

پیش از آنکه دنباله مطلب را بخوانید،دیده بګشایید،زیباییهای جهان را باز نګرید،چګونه می بینید ولذت می برید؟!آیا از فراز دل تماشا کردید یا از مردمک دیده؟!

ای بشر!اګر از فراز دل بنګری ،بی تردید این جهان با تمام زیباییهایش به سویت لبخند خواهد زد.واګر تنها از درون مردمک بنګری ،جهان وتمام زیبایی های به سویت پوزخند خواهد زد و جلوه های جهان برای تو نمودی نخواهد داشت.

حال اګر می خواهید خوشبخت باشیم باید پیش از هر چیز،به اصلاح دل خود بپردازیم وبه نګاههای خود ،نور وصفا بیفشانیم وبا فروغهای معرفت،حواس خود را پرورانیده وبیاراییم تا جاودانه در اوج خوشبختی بیاساییم.

بیش از این خود را خسته مکن،راهی نزدیکتر از راه خوشبختی نیست، با این شتاب کجا می روی؟!

باز ایست!که راه خوشبختی تنها چند ثانیه است،حرکت از مردمک دیده به سوی صفای دل،از دریچه دل به سوی جهان بنګر،که کیفیت زیباییها وشادیها از صفر به بی نهایت برسد.نګریستن اما از فراز دل اوج خوشبختی هاست .

دریچه دل ،چګونه وا شود؟!با صفای دل.

صفای دل چګونه پر می ګشاید؟!هر ګاه دفتی خودشناسی را خوانده،و خواسته هایش را برآورید،صفای دل از آن شماست.

باری!هر ګاه در دفتر خودشناسی بخوانی که ارزش تو بهشت برین است اوج شادیهایت تا به کجا سر خواهد کشید؟!بی تردید اګر درخت وجودت به شکوفه بنشیند ومیوه دهد،یکی از میوه هایش،بهشت برین است.شکوفایی درخت وجودی ما ،از محبت خداست.اما فراموش نکنید که غفلت اره ایست که درخت وجودی ما را می برد،وکسی که هوس می پرورد چګونه می تواند محبت خدایش را بپروراند؟!

الهی ،اول سکوت اندیشه است وآخرش حیرت حیرت حیرت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: